BATA ÇIKA MUDRACE – ÇAMUR KOŞUSU

ÖNCELİKLE yukarıdaki BATA ÇIKA ÇAMUR YARIŞI (MUDRACE) VİDEOMUZU izleyiniz. Aşağıdaki yazılarda da detayları okuyabilirsiniz. Youtube Kanalımıza abone olmayı unutmayın.

Her sene yazın bitmesine dair tek tesellimiz Bata Çıka Mudrace by Merrell. Her Eylül’de gerçekleşen bu çamur koşusunu iple çekiyoruz.

En son ne zaman ayakkabılarınız iflas edinceye kadar eğlendiniz? O kadar kendinizden geçmişçesine tepindiniz? Düşünün bi. Mahalle maçlarında topa vurmaktan ön tarafında oluşan delikten çorapların göründüğü, istop sırasında topa bakarken fark etmeden girdiği  su birikintilerinde yapışkanları çözülen ayakkabılar geliyor aklınıza. Hani eve gelirsiniz, anneniz “Kızım ayakkabının teki nerde?” diye sorar ama sizin haberiniz yoktur, işte öyle eğlenmekten bahsediyorum.
 

 
Bata Çıka işte bu çocuklukta kalan şamatayı süper sportif bir formatta hayatımıza geri sokan, o yüzden Biz Evde Yokuz Yollarda için Dalyan, Muğla’da olmamıza rağmen bize rota değiştirtip, taa İstanbul’a geri getiren ve her sene katılmak için gayret ettiğimiz müthiş organizasyon. Hele bu sene Biz Evde Yokuz’u davet etmişler, kaçırır mıyız hiç? Bata Çıka o kadar eğlenceli ki, bizimle birlikte birkaç takipçimizi de götürmemiz şarttı. Mutluluk ve yaramazlık paylaştıkça kudurur.  🙂 Facebook’tan yaptığımız anonsa cevap veren kişilerden 2 tanesini de kaptık, olduk mu 4 kafadar. Kim tutar bizi.

Format şu: 5kmlik doğa koşusuna bol çamurlu muzip muzip engeller ekleyin. Çamur dolu bir hendeğe atlayıp, engelin altından limbo yaparak geçmeniz, çamur dolu bir havuzda tepenizdeki ağların altından emeklemeniz gereksin, sonra o vıcık vıcık ayakkabılarla aslında çok kolay bir rampayı ip yardımıyla bile tırmanamayıp ortasında kalın, sonra sağınızdan solunuzdan biraz kayan, biraz tırmanan insanlar sümüklü böcek gibi rampada iz bırakırken gülme krizi gelsin, iyice saplanıp kalın orda. 🙂 Hadi bir gayret  sağdan soldan uzanan bir sürü yardımsever çamurlu el sayesinde o engeli atlatmayı başar, birbirinizin tipine bakmaktan koşabilirsen koş şimdi üstüne. Bir grubun hahahası, hohohosu öbürüne karışsın. Sonra ilerde yine o siyah taytlı ninja adamlardan gör, yine bir gaza gel, tekrardan başla koşmaya.
 

 
Parkur boyunca, kimisi çamur havuzlarında, kimisi yola fırlatılmış bir sürü ayakkabı tabanı gördük. Ayakkabının markası ne olursa olsun, eğer outdoor koşu ayakkabısı değilse, bunlar çok olağan şeyler. Geçen senelerde de köpeğimiz Google ve arkadaşlarımızla katıldığımızda iki cengaverimizin başına aynı şey gelmişti. Bizimkiler azimli bir tempoda koşarken, balçığa basan ayakları, zamk etkisi yapan çamurda tabanları bırakarak çıkınca yarışı sendeleye sendeleye bitirmek zorunda kalmışlardı. İkisinin de ayağının üstü ayakkabı, altı çorap. Bi de leş gibi. 🙂

Yarışa 4 kişi başlayan Biz Evde Yokuz ekibimiz, 12 kişi bitirdik. Bir an geldi ki, baktık etrafımızda kimse kalmamış. Dedik, yuh, herhalde kimse bizim gibi çamur havuzlarında jakuzi niyetine yatmadığından en geride biz kaldık. Artık iyice şamataya vurmuş, hendek kenarlarına oturup su kaydırağındaki gibi aşağı kayarken birden bizim hahahalar yankılanmaya başladı. A, bi baktık, arkadan neşeli mi neşeli, matrak mı matrak bir grup geliyor. Eyvah eyvah… Ateşle barut yan yana olursa ne olur? Dahası bir de baktık onların da arkasından kafadar bir 4 kişi daha çıkmaz mı?
 

 
Olduk mu 12 kişi! Film orda iyice koptu işte. BataÇıka yastık savaşına döndü. Güreşmeler, çelme takıp düşürmeler, el ele tutuşup çamur havuzuna tekrar tekrar atlamalar, çamur havuzunda dans etmeler, balıklama atlamalar, siz sormayın, biz söylemeyelim. Arkamızda kimsenin kalmamış olmasına güvenerek çamur havuzlarını kuruturcasıya eğlendik. Şap şup.

Sonuncu olduğumuzdan emindik, taa ki finishte o sağa sola fırlatılmış ayakkabıların sahiplerini görene kadar. Biz o kadar çamurlarda oynamamıza, makara yapmamıza rağmen, çıplak ayakları ile parkuru bitrmeye çalışanlarları yakalamışız.
 

 
5kmlik parkuru 1,5 saatte bitirdiğimizde, kulak deliklerimizden, saç diplerimize, tırnaklarımızdan iç çamaşırlarımıza kadar balçık içindeydik. Çikolata şelalesine batılırmış çilek gibi her tarafımız kaplanmıştı. Parkurda pislenmek için, şimdi de temizlenmek için, yine bizim o kocaman 12 kişilk ekip, atladık iskeleden denize. Sonra hadi bi daha, hadi bi kere daha, bi kere daha. Denizi de az kalsın kurutacaktık ki, rüzgar paçasını kurtardı.  Minik minik esen rüzgar üşütüp,  kışkışladı bizi sahile.

Üşüdük ettik ama böyle bir şamatacı ekibi durdurabilmek ne mümkün. Günü hortumla su savaşı ile noktaladık. Ertesi gün hep beraber Color Run’da buluşmaya karar verdik. Bu iki aktiviteye bu grupla denk gelmek şahane oldu. Bu burada bitmez tabi ki, bundan sonra da her aktivitenin havuzlarını kuruturuz beraber. 🙂